“Kurtulmak için tövbe etmek şart mıdır?” sorusunun cevabı hem “evet”, hem de “hayır”dır. Cevap, sorunun anlamına bağlıdır. Eğer soruyu soran kişi, günahlı insan önce tövbe edip, düşüncesini değiştirip ve kurtulmak için günah işlemeye son vermesi gerektiğini kastediyorsa, cevap “hayır” olacaktır. Sebebi ise şudur ki, günah işlemekten vazgeçip iyi işler yaparak Tanrı’nın gazabından kaçıp kurutlamayız. Öyle olmuş olsaydı, kurtuluş iyi işlere (sevaplara) dayanırdı. Biz, günahlarımızı kendi üstüne almış olan Mesih’e güvenerek kurtuluruz (1.Petrus 2:24). Mesih’i kabul ettiğimizde (Yuhanna 1:12), imanla aklanırız (Romalılar 3:28; 4:5; 5:1) ve Tanrı bizi değiştirerek günahlarımızdan tövbe ettirir. Yani tövbe, kurtuluşun sonucudur – sebebi değildir.
- “Size yeni bir yürek verecek, içinize yeni bir ruh koyacağım. İçinizdeki taştan yüreği çıkaracak, size etten bir yürek vereceğim. Ruhumu içinize koyacağım; kurallarımı izlemenizi, buyruklarıma uyup onları uygulamanızı sağlayacağım.” (Hezekiel 36:26-27).
- “Kendisini kabul edip adına iman edenlerin hepsine Tanrı’nın çocukları olma hakkını verdi. Onlar ne kandan, ne beden ne de insan isteğinden doğdular; tersine, Tanrı’dan doğdular.” (Yuhanna 1:12-13).
- “Yel dilediği yerde eser; sesini işitirsin, ama nereden gelip nereye gittiğini bilemezsin. Ruh’tan doğan herkes böyledir.” (Yuhanna 3:8).
- “Her nimet, her mükemmel armağan yukarıdan, kendisinde değişkenlik ya da döneklik gölgesi olmayan Işıklar Babası’ndan gelir. O, yarattıklarının bir anlamda ilk meyveleri olmamız için bizleri kendi isteği uyarınca, gerçeğin bildirisiyle yaşama kavuşturdu.” (Yakup 1:17-18).
Öte yandan ise tövbe şarttır çünkü, günah hakkındaki düşüncelerimizi değişmeden Tanrı’nın adil yargısından kaçmamız mümkün değildir. Günahlarımıza sırt çevirip, Tanrı’yı onurlandırmalıyız.
- Luka 13:3 – “Size hayır diyorum. Ama tövbe etmezseniz, hepiniz böyle mahvolacaksınız.”
- Elçilerin İşleri 2:38 – “Petrus onlara şu karşılığı verdi: “Tövbe edin, her biriniz İsa Mesih’in adıyla vaftiz olsun. Böylece günahlarınız bağışlanacak ve Kutsal Ruh armağanını alacaksınız.”
- Elçilerin İşleri 17:30 – “Tanrı, geçmiş dönemlerin bilgisizliğini görmezlikten geldi; ama şimdi her yerde herkesin tövbe etmesini buyuruyor.”
Tövbe, Müjdenin en çok bilinen noktalarından biridir. Fakat, kurtuluşumuzun tövbeye bağlı olduğunu söyleyerek hata yapmaktan kaçınmalıyız. Kurtuluşumuz, kötü olandan vazgeçip iyi olanı yapmamıza bağlı değildir. Öyle olmuş olsaydı, iyi eylemlerimizle kurtulmuş sayılırdık. Hristiyanlar arasında hala, iman etmemiş ve günaha köle olan (Romalılar 6:14-20), ruhsal şeyleri anlayamayan (1.Korintliler 2:14) ve iyi işler yapamayan (Romalılar 3:10-12) birinin, günahlı benliği ve doğasına rağmen, kendi iradesiyle günah işlemeyi bırakıp bırakamayacağına dair bir tartışma vardır. Tövbe etme gücü Tanrı’dan gelmektedir (Filipililer 1:29; Elçilerin İşleri 11:18; 2.Timoteos 2:25).
Kurtuluş için tövbe etmenin şart olup olmadığını sorduğumuzda dikkatli olmalıyız. Sorulması gereken soru, “Tövbe kurtuluşun sonucunda mı gelir?” sorusudur. Bunun cevabı da “evet”tir. Tövbe etmek aynı zamanda Müjdede buyurulan emirlerden biridir. Kutsal Kitap, insanlara tövbe edip günahlarından dönmelerini ve doğru olanı yapmalarını buyurur. Günah, Tanrı’nın doğasına aykırıdır ve bu yüzden Tanrı her yerde, herkese tövbe etmeyi buyurur (Elçilerin İşleri 17:30). Bu aynen kutsal olamayacağımıza rağmen, Tanrı’nın bize kutsal olmamızı buyurduğu gibi bir buyruktur (1.Petrus 1:16). Tanrı, mükemmelliğin standartıdır ve o standart bizim yetersizliğimizden dolayı değişemez. Bu nedenle, kutsal olma buyruğu gibi, tövbe de buyurulmuştur ve bu konuda da Tanrı’ya güvenim O’na bağımlı olmalıyız.
