Yakup 1:13, “Ayartılan kişi, “Tanrı beni ayartıyor” demesin. Çünkü Tanrı kötülükle ayartılmadığı gibi kendisi de kimseyi ayartmaz.”
İbraniler 4:15, “Çünkü başkâhinimiz zayıflıklarımızda bize yakınlık duyamayan biri değildir; tersine, her alanda bizim gibi denenmiş, ama günah işlememiştir.
Bu itiraza cevap vermek, Mesih’in Tanrılığıyla ilgili bütün diğer itirazlara cevap vermekten biraz daha zordur çünkü bu itiraz, Kutsal Yazıların çok açık olmadığı bir konuyla – İsa’nın Tanrısal ve insani doğası arasındaki ilişkiyle – ilgilidir. Aşağıdaki tabloda görüldüğü üzere, İsa’nın iki doğası vardır. Ancak iki doğa arasındaki ilişki, Kutsal Yazılarda net bir şekilde açıklanmamıştır.
|
İsa tek bir kişidir
|
|
|
TANRI
|
İNSAN |
| O’na tapınıldı (Matta 2:2, 11; 14:33; 28:9) | O, Baba’ya tapındı (Yuhanna 17) |
| O’na dua edildi (Elçilerin İşleri 7:59; 1.Korintliler 1:1-2) | O, Baba’ya dua etti (Yuhanna 17:1) |
| O’na Tanrı dediler (Yuhanna 20:28; İbraniler 1:8) | O’na insan dediler (Markos 15:39; Yuhanna 19:5) |
| O’na Tanrı’nın Oğlu dediler (Markos 1:1) | O’na İnsanoğlu dendi (Yuhanna 9:35-37) |
| O günahsızdı (1.Petrus 2:22; İbraniler 4:15) | O denendi (Matta 4:1) |
| O her şeyi bildi (Yuhanna 21:17) | O, bilgelikle büyüdü (Luka 2:52) |
| O sonsuz yaşam veriyor (Yuhanna 10:28) | O öldü (Romalılar 5:8) |
| Tanrılığın doluluğu O’ndadır (Koloseliler 2:9) | O’nun eti ve kemikleri vardı (Luka 24:39) |
Kutsal Yazılarda da gördüğümüz gibi, İsa’nın insani doğası asla Tanrısal doğasından ayrılmamıştır. Aynı zamanda, Tanrı’nın günah işleyemediğini ve Tanrılığın bütün doluluğunun bedence Mesih’te bulunduğunu görüyoruz (Yuhanna 1:1, 14; Koloseliler 2:9). Bu nedenle, İsa’nın Tanrı olduğunu gördüğümüze göre O’nun günah işleyemeyeceği sonucuna da varabiliriz. Diğer taraftan ise, İsa gerçek bir insandı. Bu nedenle, İsa’nın gerçekten denendiğini söyleyebiliriz. Fakat bir soru ortaya çıkar: Eğer İsa’nın günah işlemesi imkânsız ise, O nasıl gerçekten denenmiş olabilir? Bilmiyorum, ancak bir cevap vereceğim.
Birincisi, Tanrı denenebilir mi? Evet, denenebilir. Mezmur 106:13-15 şöyle diyor, “Ne var ki, RAB’bin yaptıklarını çabucak unuttular, Öğüt vermesini beklemediler. Özlemle kıvrandılar çölde, Tanrı’yı denediler ıssız yerlerde. Tanrı onlara istediklerini verdi, Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.” Buradaki “denemek” sözcüğünün İbranice karşılığı “nasaw”dır. Strong’un Geliştirilmiş Sözlüğüne göre[1] bu sözcük, “deney, ispat, denemek, özendirmek, sınamak, kanıta ya da teste tabi tutmak” anlamına gelmektedir. Kutsal Kitap’ın İngilizce çevirilerinden olan NIV[2] bunu “Tanrı’yı sınadılar” diye çevirmiştir. Bir diğer çeviri versiyonu olan KJV[3] ve NKJV[4] bu ayeti, “Tanrı’yı çölde denediler” diye çevirmişlerdir. The 1907 ASV[5] çevirinde ise bu ayet “Çölde Tanrı’yı denediler” diye çevirmiştir. Demek ki, “Tanrı’nın çölde denendiğini” görüyoruz. Ancak bu denenmenin Tanrı’nın Tanrısallığına gölge düşürmemektedir.
Yeni Ahit’te İsa çölde denendiğinde, Matta 4.bölümde geçen kelime “peirazo”dur. Strong’un Geliştirilmiş Sözlüğüne göre bu kelime, “1) bir şeyin olup olamayacağını denemek, 2) denemek, sınamak, ne yapacağını ve nasıl davranacağını kasıtlı bir şekilde test etmek, 2c) birisinin imanını, erdemini, karakterini denemek, veya sınamak, günaha özendirmeye çalışmak.”
Her iki durumda da, Tanrı’nın denendiğini görüyoruz. Eski Ahit’te Tanrı çölde denendi ve aynı şekilde İsa da Yeni Ahit’te çölde denendi (sınandı). Bu denenmede, Tanrı günah işlemez. Bununla birlikte, bu denenme ne Yeni Ahit’te Mesih’in, ne de Eski Ahit’te Tanrı’nın Tanrılığını şüpheye düşürmüştür.
Ayrıca, İsa yaptığı her şeyi, Baba’ya bakarak yapmıştır. “İsa Yahudi yetkililere şöyle karşılık verdi: “Size doğrusunu söyleyeyim, Oğul, Baba’nın yaptıklarını görmedikçe kendiliğinden bir şey yapamaz. Baba ne yaparsa Oğul da aynı şeyi yapar.” (Yuhanna 5:19). İsa ayrıca şunları da söylemiştir, “Ben kendiliğimden hiçbir şey yapamam. İşittiğim gibi yargılarım ve benim yargım adildir. Çünkü amacım kendi istediğimi değil, beni gönderenin istediğini yapmaktır.” (Yuhanna 5:30).
Matta 12:22-32’de İsa cinleri kovuyordu. Ferisiler İsa’nın yaptığı bu işi iblisin gücüyle yaptığı konusunda O’nu suçladılar. İsa onlara, Kutsal Ruh’a edilen küfrün asla bağışlanmayacağına dair bir karşılık verdi. O bunu neden söyledi? İsa’nın yaptığı hiçbir mucizenin kendi ilahi doğasının gücünden değil, ancak içinde Kutsal Ruh etkin olan bir insan olarak yaptığına inanıyorum. Bu nedenle, İsa cinleri Kutsal Ruh’un gücüyle kovuyordu. İsa’nın yaptığı mücizelerin vaftizden ve Kutsal Ruh’un O’nun üzerine gelmesinden sonra etkin olduğunu görüyoruz.
İsa, Tanrı’nın yasasını tamamlamak ve günahlar uğruna kurban olmak için bu dünyaya bir insan olarak geldi. O, bunu insan olarak yaptı. O, denenmelere direndiğinde insan gibi Kutsal Yazıları kullandı. İsrail’de yapacağı hizmette Tanrısal doğasına dayanmadı. İnsan olarak denendi, insan olarak da denenmeye karşı koyarken Kutsal Yazıları kullandı. O, cinleri kendi Tanrısal doğasıyla değil, Kutsal Ruh’un gücüyle kovuyordu. Demek ki, İsa Tanrısal doğasında değil, insani doğasında denendi. Yardım almak için Tanrısal doğasına sarılmadı. Bunun yerine, denenmelere karşı koyabilmek amacıyla Baba’ya, Kutsal Ruh’a ve Tanrı Sözü’ne sarıldı.
Sonuç olarak, İsa günah işleyemezdi ancak denenebilirdi. Yani çölde Tanrı’ya sunulduğu gibi günah işleme seçeneği sunuldu, ancak yine de günah işlemedi.
[1] Enhanced Strong’s Lexicon
[2] New International Version
[3] King James Version
[4] New King James Version
[5] American Standard Version
