Ben bir Hristiyan olduysam, günahkâr olmadığımı da mı kabul etmem lazım?

Bizler Hristiyanlar olarak gerçekleri konuşmak zorundayız. Gerçek de şu ki, bizler Hristiyan olmamıza rağmen hala günah işlemekteyiz. Günahkâr olduğumuzu söylemekte herhangi bir sorun yok. Günahkâr olmadığımızı söylersek, yalan söylemiş oluruz.

• Yuhanna 1:8 – “Günahımız yok dersek, kendimizi aldatırız, içimizde gerçek olmaz.”

Fakat öncelikli kimliğimiz günahkâr değil, Hristiyan olmalıdır. Bizler, hata yapan Hristiyanlarız. Bizler, hala günah işleyen Hristiyanlarız. Bizler, Mesih’e güvenen ancak henüz mükemmelliğe erişmemiş Hristiyanlarız. Bizler Rab Tanrı’yı, mücadele ederek de seviyoruz. Her fırsatta kendi yetersizliğimizi ve Mesih’e olan ihtiyacımızı beyan ediyoruz. Bunu yapmak Tanrı’ya yücelik getirir ve sadece bizim zayıflığımızı ve hatalarımızı değil, aynı zamanda Mesih’e olan bağımlılığımızı da bizlere hatırlatır.

Ne var ki, gerçek şu ki bizler hala bir mücadelenin içindeyiz. Elçi Pavlus günahla nasıl savaştığını yazmıştır. Onun mücadelesini okumak için Romalılar 7:14-25 ayetlerini okuyabilirsiniz. Göreceğiniz üzere Pavlus kendisini günahkâr olarak değil, bir Hristiyan olarak – Mesih’in takipçisi olarak tanıtıyor (2.Korintliler 5:17; 10:7). İçimizde iki doğa var, kutsal ve günahkâr. Bu gerçeği ne göz ardı etmeliyiz ne de inkâr etmeliyiz.

Bizler hala günahkâr olduğumuzu kabul etsek de, kimliğimizin artık öyle olmadığını kabul etmeliyiz. Bizler, Kutsal Yazıların öğrettiği gibi konuşmalıyız…

• Koloseliler 3:2-3 – “Yeryüzündeki değil, gökteki değerleri düşünün. Çünkü siz öldünüz, yaşamınız Mesih’le birlikte Tanrı’da saklıdır.”
• Filipililer 3:20-21 – “Oysa bizim vatanımız göklerdedir. Oradan Kurtarıcı’yı, Rab İsa Mesih’i bekliyoruz. O her şeyi kendine bağlı kılmaya yeten gücünün etkinliğiyle zavallı bedenlerimizi değiştirip kendi yüce bedenine benzer hale getirecektir.”